سلام دنیای من.... پسرم 4 ماه گذشت...مثل برق و باد..گاهی سخت و گاهی شیرین...هر روز تو بزرگتر و بزرگتر شدی و من قوی تر..دست های کوچیکت که چروک بودن موقع تولد الان یکمی خودشو پیدا کردن و ابی زیر پوستت اومده..انگشت شست پات رو که همیشه جمع میکردی الان همیشه باز نگه میداری...بلندتر و بیشتر میخندی...مدت طولانی تری صدای عجیب غریب درمیاری..وای وای بعضی موقع ها جیغ میزنی..چه چیغ زدنی..تو این 4 ماه هم تو کلی عوض شدی هم من....با تو دنیامون خیییلی عجیب شده خیلییی..هنوزم تو شوکم انگار...گاهی لحظه های خیلی شیرین رو میچشم مثل وقتیایی که از خواب بیدارمیشی و گریه میکنی و به هر طرف نگاه میکنی و یهو بادیدن من میخندی...خیلی حس خوبی بهم دست میده..انگار کل دن...